با اهرمن نشستی آدم نمیشناسی
 با درد خو گرفتی مرهم نمیشناسی
 ناپاکدامن را بر چشم خود نشاندی
 زیرا ز کوری دل مریم نمیشناسی
 در جستجوی یک باغ سرگشته در کویری
با آنکه تشنه کامی زمزم نمی شناسی
 هر دم نفس برآ?د فرصت شمار یارا
غافل تویی که قدر این دم نمیشناسی
 موری بود سلیمان با حشمت محمد
 ای بولهب تو نقش خاتم نمیشناسی
 گویی خدا و لیکن جز بت تمی پرستی
دم می زنی ز ایزد
وانهم نمیشناسی
 در پیشگاه شیطان سر را به خاک سودی
 ای مرد اهرمن خوی آدم نمیشناسی